Kornel Makuszyński urodził się 8 stycznia 1884 roku w Stryju. Egzamin dojrzałości złożył w gimnazjum im. Długosza we Lwowie. Studiował na wydziale filozoficznym lwowskiego uniwersytetu im. Jana Kazimierza i dodatkowo w latach 1908–1910 w Sorbonie w Paryżu.
   Od czternastego roku życia, pozostawiony własnej zaradności, utrzymywał się sam, początkowo z korepetycji, później z pracy dziennikarskiej.
   Jako siedemnastoletni uczeń gimnazjalny zadebiutował utworami poetyckimi w redagowanym przez Jana Kasprowicza „Dodatku Literackim Słowa Polskiego”. W czasie studiów uniwersyteckich wiele drukował w lwowskich pismach, zwłaszcza w akademickim piśmie „Teka”. Pierwszą książkę, zbiór poezji pt. Połów gwiazd, ogłosił drukiem w roku 1908.
   Po powrocie z Paryża, w roku 1910, został stałym współpracownikiem lwowskiego „Słowa Polskiego”, prowadząc po ustąpieniu Jana Kasprowicza dział krytyki teatralnej. W tym czasie Makuszyński wydawał mniej więcej co rok nową książkę. Odbywał częste podróże po Europie (najczęściej do Włoch) w towarzystwie Jana Kasprowicza, Leopolda Staffa, Władysława Orkana i innych.
   Wojna 1914 roku zastała Makuszyńskiego na Litwie, skąd został wywieziony za Wołgę jako austriacki poddany. Po powrocie do Lwowa, w roku 1914, zorganizował wspólnie z Jakubem Gliksonem teatr. Lata 1915–1918 spędził na przymusowej emigracji w Kijowie. Zajmował tu stanowisko kierownika literackiego teatru polskiego, był prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy.
   Po powrocie do Warszawy nastąpił okres żywiołowej działalności pisarza. Prowadził w „Rzeczypospolitej” dział krytyki teatralnej, pisał felietony do wszystkich niemal znaczniejszych pism w kraju, wydawał cały szereg książek, zdobywając sobie niebywałą popularność jako felietonista, a szczególnie jako pisarz dla młodzieży.
   W roku 1926 został odznaczony najwyższą literacką Nagrodą Państwową, w roku 1937 został powołany do Polskiej Akademii Literatury.
   Okupację hitlerowską i powstanie warszawskie przeżył w Warszawie. Po przebyciu obozu w Pruszkowie został wywieziony do Opoczna, skąd przedostał się do Zakopanego (był on od 1931 roku honorowym obywatelem Zakopanego).
   Po wyzwoleniu podjął na nowo pracę pisarską, znów pisał felietony do różnych pism: „Przekroju”, „Dziennika Polskiego”, „Młodej Rzeczypospolitej” itd., pracował społecznie, wygłaszając odczyty w szkołach, w sanatoriach, w teatrach. Kornel Makuszyński zmarł dnia 31 lipca 1953 roku. Pochowany został na cmentarzu zasłużonych w Zakopanem.