|
Zbigniew
Herbert
Powrót
Prokonsula
Postanowiłem
wrócić na dwór cesarza
jeszcze raz spróbuję czy można tam
żyć
mógłbym pozostać tutaj w odległej prowincji
pod pełnymi słodyczy
liśćmi sykomoru
i łagodnymi rządami chorowitych nepotów
gdy
wrócę nie mam zamiaru zasługiwać się
będę bił brawo odmierzoną
porcją
uśmiechał się na uncje marszczył brwi dyskretnie
nie dadzą mi
za to złotego łańcucha
ten żelazny wystarczy
postanowiłem wrócić
jutro lub pojutrze
nie mogę żyć wśród winnic wszystko tu nie
moje
drzewa są bez korzeni domy bez fundamentów
deszcz szklany
kwiaty pachną woskiem
o puste niebo kołacze suchy obłok
więc wrócę
pojutrze w każdym razie wrócę
trzeba będzie na nowo ułożyć się z
twarzą
z dolną wargą aby umiała powściągnąć pogardę
z oczami aby
były idealnie puste
i z nieszczęsnymi podbródkiem zającem mej
twarzy
który drży gdy wchodzi dowódca gwardii
jednego jestem
pewien wina z nim pić nie będę
kiedy zbliży swój kubek spuszczę
oczy
i będę udawał że z zębów wyciągam resztki jedzenia
cesarz
zresztą lubi odwagę cywilną
do pewnych granic do pewnych rozsądnych
granic
to w gruncie rzeczy człowiek tak jak wszyscy
i już bardzo
zmęczony sztuczkami z trucizną
nie może pić do syta nieustanne
szachy
ten lewy kielich dla Druzjusza w prawym umoczyć wargi
potem
pić tylko wodę nie spuszczać oka z Tacyta
wyjść do ogrodu i wrócić gdy
już wyniosą ciało
Postanowiłem wrócić na dwór cesarza
mam
naprawdę nadzieję że jakoś to się ułoży
Siódmy anioł
Siódmy
anioł
jest zupełnie inny
nazywa się nawet
inaczej
Szemkel
to nie co Gabriel
złocisty
podpora
tronu
i baldachim
ani to co Rafael
stroiciel
chórów
ani także
Azrael
kierowca planet
geometra
nieskończoności
doskonały znawca fizyki
teoretycznej
Szemkel
jest czarny i nerwowy
i był
wielokrotnie karany
za przemyt grzeszników
między otchłanią
a
niebem
jego tupot nieustanny
nic nie ceni swojej godności
i
utrzymują go w zastępie
tylko ze względu na liczbę siedem
ale
nie jest taki jak inni
nie to co hetman zastępów
Michał
cały
w łuskach i pióropuszach
ani to Azrafael
dekorator
świata
opiekun bujnej wegetacji
ze skrzydłami jak dwa dęby
szumiące
ani nawet to co
Dedrael
apologeta i
kabalista
Szemkel Szemkel
- sarkają aniołowie
dlaczego nie
jesteś doskonały
malarze bizantyjscy
kiedy malują
siedmiu
odtwarzają Szemkela
podobnego do tamtych
sądzą
bowiem
że popadliby w herezję
gdyby wymalowali go
takim jakim
jest
czarny nerwowy
w starej wyleniałej aureoli
Przesłanie Pana
Cogito
Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
po
złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę
idź wyprostowany wśród
tych co na kolanach
wśród odwróconych plecami i obalonych w
proch
ocalałeś nie po to aby żyć
masz mało czasu trzeba dać
świadectwo
bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny
w
ostatecznym rachunku jedynie to się liczy
a Gniew twój bezsilny
niech będzie jak morze
ilekroć usłyszysz głos poniżonych i
bitych
niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda
dla
szpiclów katów tchórzy - oni wygrają
pójdą na twój pogrzeb i z ulgą
rzucą grudę
a kornik napisze twój uładzony życiorys
i nie
przebaczaj zaiste nie w twojej mocy
przebaczać w imieniu tych których
zdradzono o świcie
strzeż się jednak dumy niepotrzebnej
oglądaj
w lustrze swą błazeńską twarz
powtarzaj: zostałem powołany - czyż nie
było lepszych
strzeż się oschłości serca kochaj źródło
zaranne
ptaka o nieznanym imieniu dąb zimowy
światło na murze
splendor nieba
one nie potrzebują twego ciepłego oddechu
są po to
aby mówić: nikt cię nie pocieszy
czuwaj - kiedy światło na górach
daje znak - wstań i idź
dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną
gwiazdę
powtarzaj stare zaklęcia ludzkości bajki i legendy
bo
tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz
powtarzaj wielkie słowa
powtarzaj je z uporem
jak ci co szli przez pustynię i ginęli w
piasku
a nagrodzą cię za to tym co mają pod ręką
chłostą śmiechu
zabójstwem na śmietniku
idź bo tylko tak będziesz przyjęty do grona
zimnych czaszek
do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora
Rolanda
obrońców królestwa bez kresu i miasta popiołów
Bądź
wierny idź
|