TYTUŁ (1,1)

1

1 Słowo Pańskie, które się stało do Micheasza Morastyjczyka za dni Joatana, Achaza i Ezechiasza, królów judzkich, które widział przeciw Samarii i Jeruzalem.

CZĘŚC I

(l,2 - 3,12)

SĄDY BOŻE NAD IZRAELEM I JUDĄ

1. ZNISZCZENIE SAMARII I JUDY (1,2-16). Pan zstępuje ze swej świątyni, by ukarać zbrodnie Samarii i Judy (2-5). Zniszczenie Samarii (6-7). Boleść prorok:a, który widzi, jak zniszczenie obejmuje Jeruzalem (8-9) i cały lcraj (10-16).

2 Słuchajcie, narody wszystkie, i niech słucha ziemia i napełnienie jej ! A niech Pan Bóg będzie przeciw wam świadkiem, Pan z kościoła swego świętego !

3 Bo oto Pan wyjdzie z miejsca swego, a zstąpi i deptać będzie po wyżynach ziemi.

4 I zniszczeją góry pod nim a doliny rozdzielą się jak wosk przed

ogniem i jak wody, które spadają z góry.

5 Dla występku Jakuba wszystko to i dla grzechów domu Izraelowego. Jaka złość Jakuba ? czy nie Samaria ? A które wyżyny judzkie? czy nie Jeruzalem?

6 I położę Samarię, jak stos kamieni na polu, gdy sadzą win nice, i ściągnę kamienie jej w dolinę, i fundamenty jej odkryję;

7 a wszystkie rzeźby jej będą porąbane i wszystkie zapłaty jej będą spalone ogniem, i wszystkie bałwany jej dam na zatracenie; bo z zapłaty nierządnicy zgromadzone są i na zapłatę nierządnicy obrócą się.

8 Dlatego płakać i wyć będę, będę chodził obrany i nagi ; uczynię płacz jak smoków, a żałobę jak strusiów.

9 Bo nieuleczalna jest rana jej ; bo przyszła aż do judy, dotknęła się bramy

ludu mego, aż do Jeruzalem.

10 - W Get nie oznajmiajcie, łzami nie płaczcie, w domu prochu prochem się posypujcie.

11 A idźcie sobie, mieszkame piękne, zelżone sromotą ! Nie wyszła, która mieszka na wyjściu; płacz weźmie po was dom bliski, który sobie samemu stał. 12 Bo zaniemógł na dobro, który mieszka w gorzkościach ; bo zstąpiło zło od Pana na bramę Jeruzalem.

13 Grzmot wozu zdumieniem mieszkającemu w Lachis ; początkiem grzechu jest córce Syjońskiej, bo się w tobie znalazły występki Izraela.

14 Dlatego da najeźdźców na dziedzictwo Get, domy kłamstwa ku zwiedzeniu królom izraelskim.

15 Jeszcze dziedzica przywiodę tobie, która mieszkasz w Maresa, aż do Odollam przyjdzie sława Izraela.

16 Obłyś się i ostrzyż się dla synów rozkoszy twoich; rozszerz łysinę twoją jak orzeł, bo w niewolę zabrani są od ciebie.

2. PRZECIW MOŻNYM (2,1-13). Ich zdzierstwa i kara (I-5). Wymiana zdań z przeciwnikami i nowa zapowiedi kary (6-11). Obietnica wybawienia ( l 2-13).

2

1 Z Biada wam, którzy myślicie rzecz niepożyteczną i czynicle zło w łożnicach waszych! Na świtaniu czynią to, bo przeciw Bogu jest ręka ich.

2 I pożądali ról, a gwałtem brali i wydzierali domy; i llciskali męża i dom jego, męża i dziedzictwo jego.

3 Przeto to mówi Pan : "Oto ja myślę przeciw rodowi temu zło, od którego nie odejmiecie szyj waszych i nie będziecie dumnie chodzić, bo czas bardzo jest zły.

4 Owego dnia podejmą o was przypowieść i będą śpiewać pieśń z wdzięcznością, mówiąc : Spustoszeniem spustoszeni jesteśmy, cząstka ludu mego odmieniona jest ; jakże odejdzie ode mnie, gdyż się wraca, który pola nasze rozdzieli?"

5 Przeto nie będziesz mieć nikogo do rzucania sznurem losu w zgromadzeniu pańskim.

6 Nie powiadajcie mówiąc : "Nie będzie kapać na tych, nie pojma sromota " Mówi dom Jakuba :

7 "Czy ukrócony jest duch Pański, albo takie są myśli jego?" Czy słowa moje nie są dobre z tym, który prosto chodzi?

8 A lud mój przeciwnie jak nieprzyjaciel powstał: z wierzchu sukni braliście płaszcz, a tych, którzy chodzili po prostu, obróciliście ku bitwie.

9 Niewiasty ludu mego powyganialiście z domu rozkoszy ich, od dzieci ich odjęliście chwałę moją na wieki.

10 Wstańcie, a idźcie, bo tu nie macie odpoczynku; dla nieczystości swej skazi się zgnilizną co najgorszą.

11 Obym nie był mężem mającym ducha, lecz żebym raczej kłamstwo mówił! Będę kropił na cię winem i pijaństwem, i będzie lud tym, na którego kropią.

12 Zaprawdę zgromadzę wszystkiego ciebie, Jakubie; skupię w jedno ostatki Izraela, położę go razem jak trzodę w owczarni, jak bydło wpośród obór ; będzie zgiełk od mnóstwa ludzi.

13 Albowiem wstąpi otwierający drogę przed nimi; przebiją i przejdą przez bramę, i wejdą przez nią, i przejdzie król ich przed nimi, a Pan na czele ich."

3. PRZECIW PRZEWODNIKOM LUDU (3,1-12). Niesprawiedliwość i zdzierstwa książąt bçdą ukarane (1-4). Przeciw fałszywym prowkom (5-7), którym przeciwstawia swoje prawdziwe posłannictwo (8). Dla grzechów ksiątąt Jerusalem będzie zburzone (9-12).

3

1 I rzekłem: Słuchajcie, książęta Jakubowi i wodzowie domu Izraelowego ! Czy nie waszą jest rzeczą znać sąd,

2 was, którzy macie w nienawiści dobro, a miłujecie zło, którzy gwałtem zdzieracie skóry z nich i mięso ich z kości ich?

3 Którzy jedli mięso ludu mego i skórę ich łupili z nich, a kości ich połamali i porąbali jak do kotła i jak lnięso wpośród garnca.

4 Wtedy będą wołać do Pana, a nie wysłucha ich, i zakryje oblicze swe przed nimi natenczas, według tego jak złośliwie czynili w wynalazkach swoich.

5 - To mówi Pan przeciw prorokom, którzy zwodzą lud mój, którzy mając co gryźć zębami swymi i głoszą pokój, a leśli kto nie da czego w ich gębę, poświęcają nań wojnę.

6 Przeto noc wam będzie zamiast widzenia, a ciemność wam zamiast wieszczby : i zajdzie słońce na proroków, i zaćmi się dzień nad nimi.

7 I zawstydzą się, którzy oglądają widzenia, i zarumienią się wieszczkowie, a zasłonią wszyscy twarze swoje, bo nie ma odpowiedzi Bożej.

8 - A wszak że ja napełniony jestem siłą ducha Pańskiego, sądem i męstwem, żeby opowiadać Jakubowi złość jego, a Izraelowi grzech jego.

9 - Słuchajcie tego, książęta domu Jakubowego i sędzlowie domu Izraelowego, którzy się brzydzicie sądem, a wszystko, co jest prawe, wywracacie;

10 którzy budujecie Syjon krwią, a Jeruzalem nieprawoś cią !

11 Książęta jego za dary sądzili, kapłani jego za zapłatę uczyli, prorocy jego za pieniądze prorokowali, a na Panu polegali mówiąc : "Czy nie jest Pan wpośród nas? Nie przyjdzie na nas zło "

12 Przeto z powodu was Syjon jak pole zorany bedzie, a Jeruzalem jak stos kamieni będzie, a góra świątyni wyżyną lesistą.

CZĘŚC II

(4,1 - 5,14)

OBIETNICE ODBUDOWY, ZAPOWIEDZI MESJAŃSKIE

1. WYWYŻSZENIE JEROZOLIMY (4,1-13). Do Jeruzalem będą ciągnęły narody (1-2a); Pan dla nich będzie prawodawcą i królem (2b-3a); panowanie pokoju (3b-5). Nastąpi to po przywróceniu wygnańców do odnowionej, władczcj Jerozolimy (6-8). Poprzedzi bowiem obecnie oblężnie miasta i niewola babilońska (9-10). Nad triumfującymi wrogami zatriumfuje córka Syjońska (11-13).

4

1 I będzie : w ostateczne dni będzie góra domu Pańskiego przygotowa na na wierzchu gór i wyniosła nad pagórki, a popłyną do niej ludy.

2 I pośpieszą się liczne narody, a mówić będą: "Pójdźcie, wstąpmy na górę

Pańską i do domu Boga Jakubowego, a nauczy nas o drogach swoich i będziemy chodzić ścieżkami jego." Bo z Syjonu wyjdzie zakon, a słowo Pańskie z Jeruzalem.

3 I będzie wymierzał sprawiedliwość między licznymi ludami, i będzie strofował narody mocne daleko; i przekują miecze swe na lemiesze, a włócznie swe na motyki; nie weźmie naród przeciw narodowi miecza ani się więcej ćwiczyć nie będą ku wojnie.

4 I będzie siedział mąż pod winnym drzewem swoim i pod figą swą, a nie będzie, kto by wystraszył; bo usta Pana zastępów przemówiły.

5 Bo wszystkie narody chodzić będą, każdy w imię boga swego, ale my chodzić będziemy w imię Pana, Boga naszego, na wieki i dalej.

6 Owego dnia, mówi Pan, zbiorę chromiącą i tę, którą wyrzuciłem, zbiorę i którą utrapiłem;

7 i uczynię chromiącą szczątkiem, a umęczoną narodem mocnym; i będzie królował nad nimi Pan na górze Syjon odtąd i aż na wieki.

8 A ty, chmurna wieżo stada córki Syjon, aż do ciebie przyjdzie, a przyjdzie władza pierwsza, królestwo córki Jeruzalem.

9 Czemuż się teraz od żalu kurczysz? Czy króla nie masz albo poradnik twój zginął, że cię zdjął ból jak rodzącą?

10 Bolej i męcz się, córko Syjońska, jak rodząca; bo teraz wyjdziesz z miasta i mieszkać będziesz w polu, i zajdziesz aż do Babilonu; tam będziesz wybawiona, tam cię odkupi Pan z ręki nieprzyjaciół twoich.

11 A teraz zebrało się przeciw tobie narodów wiele, które mówią: Niech będzie ukamienowana, a niech patrzy na Syjon oko nasze!"

12 A oni nie poznali myśli Pańskich i nie wyrozumieli zamiaru jego; bo ich zgromadził jak kłosy na boisku.

13 Wstań, a młóć, córko Syjońska! bo róg twój uczynię żelaznym, a kopyta twoje uczynię miedzianymi, i zetrzesz narody mnogie, i pobijesz Panu łupy ich i moc ich Panu wszystkiej ziemi.

2. ZWYCIĘSKI MESJASZ I JEGO LUD (5,1-14). Panujący, rodem z Betlejemu (1-3), wybawi swój lud (4-5), który zawładnie wszystkimi narodami i zgładzi swych wrogów (6-9). Bóg zniszczy wówczas wszystkie środki obrony i kultu pogańskiego, a nieposłuszne narody wytraci ( 10-14).

5

1 Teraz zburzona będziesz córko zbójcy! Oblężenie przygotowano przeciw nam, laską będą bić w policzek sędziego Izraela.

2 A ty, Betlejem Efrata, malutkie jesteś między tysiącami judzkimi; z ciebie mi wyjdzie, który będzie panującym w Izraelu, a wyjścia jego od początku, od dni

wieczności.

3 Przeto wyda ich aż do czasu, w którym rodząca porodzi, a ostatek braci jego wróci się do synów Izraelowych.

4 I stanie, i paść będzie mocą Pańską, w wysokości imienia Pana, Boga swego, i nawrócą się; bo teraz wielkim się okaże aż do granic ziemi.

5 A ten będzie pokojem; gdy przyjdzie Asyryjczyk do ziemi naszej i gdy będzie deptać po domach naszych, wzbudzimy przeciw niemu siedmiu pasterzów i ośmiu celniejszych ludzi.

6 I będą paść ziemię Assur mieczem i ziemię Nemroda włóczniami jej; i wyzwoli od Assura, gdy wejdzie do ziemi naszej i gdy deptać będzie po granicach naszych.

7 I będzie ostatek Jakuba wpośród wielu narod6w jak rosa od Pana, i jak krople na zielu, które nie czeka na męża ani nie oczekuje synów człowieczych.

8 I będą ostatki Jakuba między narodami, wpośród narodów wielu, jak lew między zwierzętami leśnymi i jak szczenię lwie między trzodami owiec; które gdy przejdzie i przygniecie i porwie, nie ma, kto by wydarł,

9 Podniesie się ręka twoja na przeciwników twoich, a wszyscy nieprzyjaciele twoi wyginą.

10 I będzie owego dnia, mówi Pan, zabiorę konie twoje spośród ciebie i zatracę wozy twoje.

11 I wytracę miasta ziemi twej, i wywrócę wszystkie zamki twoje; i odejmę czary z ręki twojej, i wieszczb nie będzie w tobie

12 I uczynię, że zaginą rzeźby twoje i słupy twoje spośród ciebie, i nie będziesz się więcej kłaniać dziełom rąk twoich.

13 I wykorzenię gaje twoje spośród ciebie, i zburzę miasta twoje.

14 I uczynię w zapalczywości i w zagniewaniu pomstę nad wszystkimi narodami, które nie słuchały.

CZĘŚC III

(6,1 - 7,20)

DROGA DO ZBAWIENIA

1. SPÓR PANA Z IZRAELEM (6,1-16). Bóg: "Ludu mój, cóżem ci uczynił?" (1-5). Lud pyta, czy ofiarami zdoła przebłagać Pana (6-7). Prorok: Bóg żąda czynów dobrych (8). Bóg natomiast stwierdza, że tych czynów brak (9-12) i dlatego ukarze Izraela (13-16).

6

1 Słuchajcie, co Pan mówi : "Wstań, wytocz sprawę przeciw górom, a niech słuchają pagórki głosu twego.

2 Niech słuchają góry sądu Pańskiego i mocne fundamenty ziemi; bo sąd Pana z ludem jego, i z Izraelem rozsądzi się.

3 Ludu mój, cóżem ci uczynił albo w czymem ci się uprzykrzył?

4 Odpowiedz mi! Iż cię wywiodłem z ziemi Egipskiej i z domu niewolników wybawiłem cię, i posłałem przed obliczem twoim Mojżesza i Aarona i Marię ?

5 Ludu mój, wspomnij, proszę, co myślał Balak, król Moabu i co mu odpowiedział Balaam, syn Beora, od Setim aż do Galgala, żebyś poznał sprawiedliwości Pańskie "

6 "Cóż godnego ofiaruję Panu? pokłonię się Bogu wysokiemu? Czy mu

ofiaruję całopalenia i cielce roczne?

7 Czy Pan może być ubłagany tysiącami baranów albo wielu tysiącami kozłów tłustych ? Czy dam pierworodnego mego za złość moją, owoc żywota mego za grzech duszy mojej ?"

8 Pokażę tobie, człowiecze, co jest dobre i czego Pan chce od ciebie: Zaiste, żebyś czynił sąd, a miłował miłosierdzie i z pilnośáą chodził z Bogiem twoim.

9 Głos Pański do miasta woła a zbawienie będzie bojącym się imienia twego: "Słuchajcie pokolenia! a któż to pochwalił?

10 Jeszcze jest ogień w domu bezbożnego: skarby nieprawości i miara mniejsza, gniewu pełna.

11 Czy usprawiedliwię szale niegodziwe, a w mieszku ciężarki fałszywe?

12 Przez nie bogacze jego napełnili się nieprawością, a mieszkający w nim mówili kłamstwo i język ich zdradliwy w ich ustach.

13 A tak i ja począłem cię karać zatraceniem dla grzechów twoich.

14 Ty będziesz jeść, a nie najesz się, uniżenie twoje wpośród ciebie; i pochwycisz, a nie zachowasz, a których zachowasz, dam pod miecz.

15 Ty siać będziesz, a żąć nie będziesz, ty będziesz tłoczyć oliwę, a oliwą się namaszczać nie będziesz, i moszcz, a nie będziesz pić wina.

16 I przestrzegałeś przykazania Amriego i każdego uczynku domu Achabowego, i chodziłeś po ich woli, żebym cię dał na zatracenie, a mieszkających w nim na pośmiewisko, i hańbę ludu mego znosić będziecie."

2. ŻAL I ZBAWIENIE (7,1-20). Lud uosobiony wyznaje swe grzechy (1-6), pokłada jednak nadzieję w Bogu i jest pewny, że z upadku powstanie (7-10). Obiemica odbudowy i zgromadzenia rozproszonych (11-13).Modlitwa o przywrócenie łaski Bożej (14-20).

7

1 Biada mnie, żem się stał, jak ten, który zbiera w jesieni grona po winobraniu! Nie ma grona do zjedzenia, wczesnych fig pożądała dusza moja.

2 Zginął święty z ziemi, i prawego nie ma między ludźmi ; wszyscy na krew czyhają, mąż brata swego na śmierć łowi.

3 Zło rąk swoich nazywają dobrem, książę żąda, sędzia zapłatą jest pochłonięty, a wielki mówił żądze duszy swojej, i zamieszali ją.

4 Kto najlepszy między nimi jest, jak oset, a kto prawy, jak cierniez płotu. Dzień wypatrywania twego, nawiedzenie twoje przyszło; teraz będzie spustoszenie ich. 5 Nie wierzcie przyjacielowi i nie ufajcie książęciu; przed tą, która sypia na łonie twoim, strzeż zamków ust twoich.

6 Bo syn urąga ojcu, a córka powstaje na matkę swą, synowa na świekrę swoją, a nieprzyjaciółmi człowieka są domownicy jego.

7 A ja na Pana patrzeć będę, oczekiwać będę Boga, zbawiciela mego; wysłucha mię Bóg mój.

8 Nie wesel się, nieprzyjaciółko moja, nade mną, że upadłem - powstanę; gdy usiądę w ciemnościach, Pan jest światłością moją.

9 Gniew Pański poniosę, bo zgrzeszyłem jemu, aż osądzi sprawę moją i uczyni sąd mój; wywiedzie mię na światło, ujrzę sprawiedliwość jego.

10 I patrzeć będzie nieprzyjaciółka moja, i okryje się wstydem ta, która mówi do mnie: "Gdzie jest Pan, Bóg twój?" Oczy moje będą patrzeć na nią, teraz będzie na podeptanie jak błoto na ulicy.

11 Dzień, aby były budowane płoty twoje, w ów dzień oddalone będzie prawo. 12 Dnia owego i aż do ciebie przyjdzie z Assuru, i aż do miast obronnych, a od miast obronnych, aż do rzeki, i od morza do morza, i od góry do góry.

13 A ziemia będzie na spustoszenie dla mieszkańców swoich i dla owocu myśli ich.

14 Paś lud twój laską twoją, trzodę dziedzictwa twego, mieszkających samotnie w lesie, wpośród Karmelu; będą paszeni na Basanie i Galaadzie wedle dni dawnych.

15 "Wedle dni wyjścia twego z ziemi Egipskiej ukażę mu dziwy."

16 Ujrzą narody i zawstydzą się nad wszystką mocą swą, położą rękę na usta, uszy ich głuche będą.

17 Będą lizać proch jak węże, jak płazy ziemi będą przestraszeni w domu swoim; przed Panem, Bogiem naszym drżeć będą i ciebie bać się będą.

18 Któryż Bóg podobny tobie, który oddalasz nieprawość i przebaczasz grzech ostatków dziedzictwa swego? Nie rozpuści więcej zapalczywości swojej, bo pragnącym miłosierdzia jest.

19 Wróci się i zlituje się nad nami; złoży nieprawości nasze i wrzuci w morze wszystkie grzechy nasze.

20 Dasz prawdę Jakubowi, miłosierdzie Abrahamo

wi, co przysiągłeś ojcom naszym od dni starodawnych.